Boot

We hebben onze nek uitgestoken en op eigen kosten een volledig uitgewerkt ontwerp gemaakt dat zowel door de professional als door een amateur gebouwd zo kunnen worden.” Van de Stadt Design heeft met dit ontwerp de weg vrijgemaakt voor een aantal innovaties die nu gemeengoed geworden zijn. “Het schip dat ons voor ogen stond was een snel toerschip dat geschikt was voorlange, comfortabele zeereizen. Om die reden hebben we gekozen voor een fractionalrig.

Dit heeft als groot voordeel dat het veel hanteerbaarder is. Nu is dit een vanzelfsprekendheid, maar op dat moment was het nog niet eerder vertoond en we hebben aardig wat zendingswerk moeten verzetten.” Dit gold ook voor de indeling van het interieur. “In die tijd werd de eigenaarshut achterin het schip gebouwd. Als je daar goed over nadenkt is dit niet echt logisch. Achterin hebt je minder ruimte door de kuip die het plafond verlaagt, de motor maakt lawaai, je hoort de bemanning in de kuip lopen en de golven klotsen tegen de romp wat niet iedereen een betere nachtrust bezorgt. Wij hebben de eigenaarshut juist naar voren gehaald waar al die nadelen niet gelden. Bijkomend voordeel is dat de zeekooien achterin geplaatst kunnen worden, dicht bij de ingang. Nu is dit op veel schepen vanzelfsprekend, maar ik heb aardig moeten praten om klanten van de voordelen van dit afwijkende ontwerp te overtuigen. Bij een eigenaar is me dit niet gelukt en hij heeft de hut toch achterin gebouwd. Toen ik hem jaren nadat de boot gebouwd was sprak, was hij erg enthousiast over zijn schip. ‘Ik neem je echter een ding kwalijk’, sprak hij, ‘namelijk dat je  toen je poot niet stijf gehouden hebt over de positie van die hut!’”  Van dit ontwerp zijn er in de afgelopen jaren bijna 50 verkocht en gerealiseerd, vooral in Nederland en Australië. “Aardig om te vermelden is dat Vinny Lauwers, een Australische  rolstoelgebruiker, met een Samoa solo rond de wereld is gezeild. Hij is hiervoor uitgeroepen tot Internationaal Sportman van het jaar in Monaco.”

De Samoa is een groot schip: 14,3 meter lang, 4,5 meter breed, 2,4 meter diep en gebouwd van aluminium. Met een masthoogte van 24 meter is het begrijpelijk dat een tocht naar Parijs hiermee niet praktisch wordt gevonden.
Het casco van de FireFly, zoals het schip van over de vest is gedoopt, is gebouwd door Andries Folmer uit Rijs.
De afbouw werd verzorgd door Klaassen Jachtbouw, hoewel de vorige eigenaar "Ernst Plaum" zelf ook veel werk verzet heeft, vooral aan de technische installatie. "Alles was trouwens door Van de Stadt helemaal uitgetekend en kon zo uitgevoerd worden", aldus Plaum. "In die tijd had ik regelmatig contact met anderen die ook dit ontwerp lieten bouwen. Daar waren mensen bij die afweken van het ontwerp om allerlei,ongetwijfeld goede redenen. Dat dit echter niet altijd verstandig was bleek wel toen bijvoorbeeld een schot dwars door een verplaatste brandstoftank bleek te lopen.Daar had men dan even niet aan gedacht."

Slagzij op de kade

Toen het casco klaar was om afgebouwd te worden moest er transport naar de afbouwer aan te pas komen. De eerste eigenaar Plaum had een oude vrachtwagenoplegger opgespoord en dit bleek een prima oplossing. Tijdens het afbouwen werd het schip uiteraard flink zwaarder. Zo zwaar zelfs dat toen de dag van de tewaterlating daar was en de kar verreden moest worden één van de velgen bezweek en het schip van 14 ton vervaarlijk overhelde. Dit heeft aardig wat hartkloppingen en zweetdruppels opgeleverd, maar daarmee was de kous nog niet af. Bij Klaassen werden in die tijd vooral aken afgebouwd. Zoals u weet heeft een aak geen kiel, maar de FireFly dus wel. De sleepboot waarmee een vriend gekomen was om de FireFly te verslepen was dan ook zeer welkom, want na de te waterlating lag de trots zo vast als een huis.


Anticiperen

De eerste tocht met de FireFly verliep voorspoedig.De boot is veel sneller dan eerdere schepen. "Daar moesten we in het begin echt aan wennen. Waar we met de vorige schepen rustig de tijd hadden om te manoeuvreren, moesten we met de FireFly echt op situaties anticiperen, zoals eerder zeil wegnemen bij het aanlopen van een haven. Hij is zo snel dat je niet eens de gelegenheid hebt na te denken." Wat over de vest echt een voordeel van dit schip vindt het is fractional rig". Ik was topgetuigde boten gewend met grote voorzeilen. Dat was altijd een heel gedoe met het wisselen van de genua’s. De voordriehoek van de FireFly is relatief klein. Tot windkracht 6 kun je gewoon met deze fok doorzeilen, waarna je hem makkelijk kleiner kan rollen. Ideaal voor een toerzeiler zoals ik. Het grootzeil is wel relatief groot, zodat een gijp bij hard wind al snel vervangen wordt door een stormrondje."

 
Droogvallen

Het schip leent zich uitstekend voor zeereizen en de buitengrenzen van Europa zijn al aardig verkend. Dat het schip minder geschikt is voor droogvallen is inmiddels ook ontdekt. "Bij de kust van Engeland zijn we in een monding voor anker gegaan. ’s Nachts hoorde ik het glaswerk rinkelen maar dat kwam niet door de wind maar het glaswerk schoof van de aanrecht door de helling die we maakte . Het schip bleek los te zijn geslagen van het anker en aan de grond te zijn gelopen. Ik weet nu dat het interieur niet ontworpen is om over de zijkant van je schip te lopen. Gelukkig gaf het schip geen krimp en met het water kwam ook de FireFly weer omhoog. De FireFly heeft zich bewezen een comfortabele zeiler te zijn. Zo ook op een tocht van Stockholm naar Nederland. Het woei hard 6 tot 7 Bf waarbij het doghouse van de FireFly een goede beschutting biedt tegen de harde wind en het buiswater. Door de stabiele ligging van het schip kan er prima met een stuurautomaat gevaren worden. Wedstrijden heeft de Firefly niet veel gezeild, hoewel hij wel deelnam aan de Driehoek Noordzee Den Helder – Lerwick – Farsund – Den Helder, een tocht van 1200 mijl.